Management of honey bee (Hymenoptera: Apidae) colonies under yellow-legged hornet (Hymenoptera: Vespidae) pressure

Abstract

The yellow-legged hornet, Vespa velutina nigrithorax du Buysson, 1905, is a common predator of the honey bee, Apis mellifera, Linnaeus. It has become an invasive species in several territories around the world, constituting a major threat to beekeeping in those areas. Management strategies are based on destroying the hornets’ nests, trapping adults, or physical interventions to protect honey bee colonies. However, there is a lack of information on how beekeepers should manage their colonies when the yellow-legged hornet is present. Here we present an overview of the life cycle and identification of the yellow-legged hornet, and common control methods used in apiaries. Moreover, we highlight the importance of management techniques for improving honey bee colony survival, including recommendations for beekeepers to achieve better colony health and strength. Essential for such management is close attention to colony food reserves and the provision of extra food when honey bee foraging is stopped by yellow-legged hornets predating foragers in front of the hive. Weak or diseased honey bee colonies succumb easily to the predator; therefore colony strength is key to survival. Although more research is needed to improve control strategies of this invasive species, this manuscript is a useful guide for honey bee colony management in invaded areas.

O avispón de patas amarelas, Vespa velutina nigrithorax du Buysson, 1905, é un depredador da abella melífera, Apis mellifera, Linnaeus. Converteuse nunha especie invasora en varios territorios do mundo, constituíndo unha importante ameaza para a apicultura nesas zonas. As estratexias de xestión baséanse na destrución dos niños do avispón, o trampeo de avispones ou intervencións físicas para protexer as colonias de abellas melíferas. Con todo, falta información sobre como deben xestionar os apicultores as súas colmeas cando está presente o avispón. Preséntase unha visión xeral do ciclo vital e a identificación do avispón patiamarillo, así como dos métodos de control habituais nos colmenares. Ademais, resaltamos a importancia das técnicas de manexo para mellorar a supervivencia das colonias de abellas melíferas, incluíndo recomendacións para que os apicultores logren unha mellor saúde e fortaleza das colonias. Para iso é esencial prestar atención ás reservas alimentarias das colonias e prover alimento adicional cando a procura de alimento das abellas melíferas vese interrompida polos avispones que depredan ás pecoreadoras diante da colmea. As colonias de abellas débiles ou enfermas sucumben facilmente ao depredador, polo que a fortaleza da colonia é clave para a supervivencia. Aínda que se necesita máis investigación para mellorar as estratexias de control desta especie invasora, este manuscrito é unha guía útil para a xestión de colonias de abellas melíferas en zonas invadidas.