UNIVERSAL IDENTIFIER: http://hdl.handle.net/11093/3998
SUPERVISED BY: Heyvaert , Ann

UNESCO SUBJECT: 3313.14 Máquinas-Herramienta y Accesorios ; 3313.15 Diseño de Maquinas ; 6203.04 Dibujo, Grabado
DOCUMENT TYPE: doctoralThesis
ABSTRACT
“Máquinas de desenhar: o interativo e a interatividade” integra a investigação mais alargada que tenho desenvolvido desde o mestrado e na qual investigo as relações entre arte e vida. Entretanto, nesta dissertação, alicerçado à noção brentaniana de
intencionalidade, procuro encontrar respostas para uma pergunta que considero
imprescindível à arte e aos artistas: como ocorre a formação do contraponto material
que se realiza entre a intenção e a sua origem?
Desta forma, atento a este problema, pragmaticamente oriento esta investigação
no sentido de procurar por esta resposta no campo do saber artístico e da sua prática. Primeiramente, definindo fronteiras conceptuais, tento demonstrar como as interações ocorrem entre coisas dissemelhantes.
A partir do que, procurando envolver metodologicamente obras de arte no problema, começo por investigar ferramentas e máquinas utilizadas há séculos para apoiar ações expressivas que atravessam o desenho e procuro amalgamar uma base
ontofenomenológica para a minha hipótese.
Prosseguindo e procurando evitar argumentar filosoficamente, observo obras de
arte, e interações criativas que como espectador, estabeleço como espinha dorsal e
argumento, buscando convergências entre os conceitos e a prática. Princípio que
procuro para definir estruturalmente a investigação e identificar valores culturais que
atravessam as interações usando diferentes objetos artísticos.
Com este estudo, pretendendo identificar como se formata a criação como existência material e obra de arte, partindo do que ocorre como reificação e a partir de uma ideia, procuro atravessar os conceitos de interativo e de interatividade para
compreender a natureza intersubjetiva que envolve a produção do que vemos como
significado.
E neste contexto criativo, analiso como a transformação material em cultura artística se torna numa significação. Condições que são apresentadas na investigação através das obras de diversos autores e concomitante às minhas escolhas pessoais,
procurando demonstrar como o estreitamento de um conceito às vezes nos impedem de ter visões importantes das formas da criação que procuramos compreender na atualidade como artistas-espectadores. "Drawing machines: interactive and interactivity" is part of the broader research I have developed since my master's degree and in which I investigate the relations between art and life. However, in this dissertation, based on the Brentanian notion of intentionality, I try to find answers to a question that I consider essential to art and artists: how does the formation of the material counterpoint that takes place between intention and its origin occur?
Thus, attentive to this problem, I pragmatically guide this research in the sense of seeking this answer in the field of artistic knowledge and its practice. First, by defining conceptual boundaries, I try to demonstrate how interactions occur between dissimilar things.
From that, seeking to methodologically involve works of art to the problem, I begin investigating tools and machines used for centuries to support expressive actions that cross the drawing, seeking to amalgamate an ontofenomenological basis for my hypothesis.
Continuing and trying to avoid arguing philosophically, I observe works of art, and creative interactions that as a spectator, I define as a backbone and argument, seeking convergences between concepts and practice. Principle that I seek to structurally define research and identify cultural values that cross interactions using different artistic objects.
With this study, I intend to identify how creation - while material existence and work of art - is formatted, starting from what occurs as a reification and from an idea, I try to cross the concepts of interactive and interactivity to understand the intersubjective nature that involves the production of what we see as meaning.
And in this creative context, I analyze how material transformation into artistic culture becomes a meaning. Conditions that I present in research through the works of various authors and concomitant with my personal choices, trying to demonstrate how the narrowing of a concept sometimes prevent us from having important visions of the forms of creation that we seek to understand today as artists-spectators. “Máquinas de dibujar: lo interactivo y la interactividad” es parte de una investigación más amplia que vengo desarrollando desde mi máster y en la que indago en la relación entre el arte y la vida. Sin embargo, en esta disertación, basada en la noción brentaniana de intencionalidad, trato de encontrar respuestas a una pregunta que considero esencial para el arte y los artistas: ¿cómo se produce la formación del contrapunto material que se origina entre la intención y su origen?
De esta forma, atento a este problema, oriento pragmáticamente esta investigación en el sentido de buscar esta respuesta en el campo del saber artístico y su práctica. Primero, al definir los límites conceptuales, trato de demostrar cómo ocurren las interacciones entre cosas diferentes.
A partir de lo cual, buscando involucrar metodológicamente las obras de arte en el problema, comienzo investigando herramientas y máquinas utilizadas durante siglos para sustentar acciones expresivas que atraviesan el dibujo y trato de amalgamar una base ontofenomenológica para mi hipótesis.
Continuando y tratando de evitar argumentar filosóficamente, observo obras de arte e interacciones creativas que, como espectador, establezco como columna vertebral y argumento, para buscar por las convergencias entre los conceptos y la práctica. Principio que busco delimitar estructuralmente en la investigación para identificar valores culturales que atraviesan las interacciones al utilizar diferentes objetos artísticos.
Con este estudio, tengo la intención de identificar cómo la creación se formatea como existencia material y obra de arte, a partir de lo que ocurre como cosificación y como idea, que cruza los conceptos de interactivo e interactividad para comprender la naturaleza intersubjetiva de la producción de aquello que vemos como significado.
Y en este contexto creativo, analizo cómo la transformación material en cultura artística se convierte en sentido. Condiciones que se presentan en la investigación a través de las obras de varios autores y concomitantes con mis elecciones personales, tratando de demostrar cómo la estrechez de un concepto a veces nos impide tener visiones importantes de las formas de creación que buscamos comprender hoy como artistas-público. "Máquinas de debuxar: o interactivo e a interactividade" é unha tese de doutoramento na área científica do debuxo que se basea no concepto de intencionalidade de Franz Brentano (1838-1917) e que busca responder á pregunta: como funciona a formación do material dunha intención e a súa orixe cando facemos arte?
Atentos á obxectividade da resposta, reflexionamos sobre o acto de debuxar que, como realización formal, se define, a partir da acción e das relacións con obxectos predefinidos, como unha obra de arte. Tema tratado no primeiro e segundo capítulo.
A partir diso, unha vez evidenciada a transitividade do acto creativo, búscase comprender, metodoloxicamente, como o ollo participa como interface na corporeidade da arte. E a través das interaccións, xerando resultados que se definen como obras de arte, percibir como o interactivo e a interactividade preceden á formación dunha intencionalidade. Problema abordado nos capítulos terceiro e cuarto.
Identificando así a evolución creativa como duración (Bergson, 1907), avanzamos na noción de deseño social e buscamos conclusións que, na forma do interactivo e a súa interactividade inherente, permitan revisar a noción de intencionalidade de Franz. Brentano (1838-1917) como se propoñía orixinalmente. Tema tratado no quinto e último capítulo.
Para estruturar o desenvolvemento dos argumentos e cruzar os capítulos da tese tal e como se describiu anteriormente, tomouse como punto de partida o libro Relational Aesthetics (1998) de Nicolas Bourriaud (1965), así como dos artistas nela mencionados, a fenomenoloxía da arte proposta por Maurice Merleau-Ponty (1908-1961) e o ensaio Art as Experience de John Dewey (1859-1952), publicado en 1939, intercalado con outros autores e investigacións contemporáneas.
Deste xeito, crese que o panorama histórico autoral se obtén para corroborar a hipótese inicial do traballo de doutoramento, a saber:
Toda experiencia creativa humana considérase intencionalidade, incluídas as accións de debuxo. Porén, xa que non se producen no sentido da intención, senón na dirección adecuada para a representación. Deste xeito, defínese como conciencia unha acción de debuxo, que sempre vai dirixida cara ao obxecto.
O que propoñemos a partir diso é que a xénese da acción non está na intencionalidade, senón no fenómeno que, sendo non intencional, senón interactivo, resulta da interactividade, instalándose como intencionalidade. Sendo este, como a nosa hipótese, o fenómeno que chamamos máquina.
Como se busca evitar argumentos filosóficos para favorecer a identificación do problema nos procesos creativos dos artistas, neste contexto analízase a cultura como transformación e significado que, cando se presenta a través das obras de arte de diferentes artistas, concomitante con escollas persoais e inherente á investigación do taller do autor, pode corroborar a hipótese exposta.
Crese que, a partir dos conceptos de interactividade, interactividade e máquina, é posible ampliar, na época contemporánea, o concepto de intencionalidade e, partindo do mesmo concepto que se achega á súa orixe, procurar prescindir da conciencia como creador. formación para achegar a intuición pura aos procesos de creación mediante unha estética da interactividade.