DATA:
2015-06-02
IDENTIFICADOR UNIVERSAL: http://hdl.handle.net/11093/343
DIRIXIDA POR: Sendon Trillo, Jose Manuel
TIPO DE DOCUMENTO: doctoralThesis
RESUMO
A nivel internacional, a fotografía introdúcese definitivamente na Arte a partir dos anos 60 do pasado século, cando algúns artistas do Pop Art e das neovangardas de liña conceptual incorporan prácticas fotográficas diverxentes do canon purista que ata entón se tiña establecido nunha Historia da Fotografía que discorrera (deliberadamente) por un camiño paralelo ó das outras artes plásticas.
No contexto galego, este proceso deuse de xeito máis tardío e con particularidades que non poden ser explicadas unicamente pola situación periférica da nosa Comunidade.
Padecendo ata case rematado o século XX a desconexión cos tempos e tendencias da Arte contemporánea internacional, así como unha grande escasez de infraestruturas, será no paulatino asentamento destas últimas a partir da consolidación da Autonomía na nosa Comunidade onde esté o factor decisivo para a introdución da fotografía na Arte galega. A chegada de institucións (especialmente a Facultade de Belas Artes de Pontevedra e o CGAC) que seguen xa modelos de internacionais de arte multidisciplinar onde o medio fotográfico está plenamente admitido marcará a relación dos artistas coa fotografía e/ou a relación dos fotógrafos coa Arte.
No panorama da fotografía xa introducida na Arte galega caben prácticas e axentes de perfil moi diverso: os artistas das últimas xeracións que asumen de inicio a multidisciplinariedade, algúns artistas de xeracións anteriores que foron incorporando a fotografía en paralelo ó asentamento dos novos paradigmas, algúns dos fotógrafos galegos que comezaran a súa actividade nos 80 migrando máis tarde cara o campo da Arte e o único caso a nivel do Estado do desprazamento cara este campo dun fotógrafo profesional: Virxilio Viéitez.
Non podendo falar propiamente dunha fotografía contemporánea galega que responda a parámetros estéticos, discursivos ou mesmo sociais que a unifiquen, o que se atopa é unha comunidade de axentes moi diversos (non solo artistas e/ou fotógrafos), con diferentes xeitos de relacionarse co medio fotográfico e de entendelo.
O significado e valor da fotografía diseminase neste amplo espectro de axentes e nos campos sociais nos que se ubican, de xeito que neste estudo non propoñemos teses xenéricas sobre esa posible fotografía contemporánea galega, senon que tentamos analizar ese espazo de dispersión e trazar unha certa imaxe do mesmo.