DATE:
2021-07-23
UNIVERSAL IDENTIFIER: http://hdl.handle.net/11093/2375
SUPERVISED BY: Espin Alba, Isabel
DOCUMENT TYPE: doctoralThesis
ABSTRACT
We will analyze the theory of loss of opportunity, raising the questions that emerge from the institute of civil responsibility, in particular, whether the problem must be solved based on the supposed damage or causation.
The resolution of the problem will lead to its placement, both in terms of causality and damage, to conclude, through a critical analysis, both proposals, that the acceptance of the theory of loss of opportunity may be considered as an autonomous damage.
The theory of proper causation to be considered in the theory of loss of opportunity has to be a theory of "probable" causality, based on the field of hypotheses, since it is based on a missed opportunity.
The careful and thoughtful appreciation that the missed opportunity is "serious" and "real" -that is, that it would have every chance of coming to check-were it not the obvious that made it fail, is fundamental to its being able to be compensated .
We will conclude that it is irrelevant for the compensation of loss of opportunity harm to the mere existence of a causal link between the wrongful act of the agent and the final damage, if it is not found that the probability of obtaining a favorable result was real and considerable. Analizaremos la teoría de la pérdida de oportunidad, planteando las cuestiones que emergen del instituto de responsabilidad civil, en particular, la de si la problemática debe resolverse en base a la supuesta del daño o de la causalidad.
La resolución de la problemática llevará a su colocación, tanto en el plano de la causalidad, como en el plano del daño, para concluir, a través de un análisis crítico, de ambas propuestas, que la aceptación de la teoría de la pérdida de oportunidad podrá pasar por considerar ésta como un daño autónomo.
La teoría de la causalidad adecuada a considerar en la teoría de la pérdida de oportunidad ha de ser una teoría de causalidad "probable", basada en el campo de las hipótesis, ya que se funda en una oportunidad perdida.
La apreciación cuidadosa y ponderada de que la oportunidad perdida es "seria" y "real", es decir, de que tendría toda la probabilidad de venir a verificarse no fuera el obvio que la hizo fracasar, es fundamental para que sea susceptible de ser compensada.
Seremos llevados a concluir que es irrelevante para la compensación del daño por pérdida de oportunidad la simple existencia de nexo causal entre el hecho ilícito del agente y el daño final, si no se comprueba que fue real y considerable la probabilidad de obtener un resultado favorable. Analizaremos a teoría da perda de oportunidades, suscitando as preguntas que xorden do instituto de responsabilidade civil, en particular, se o problema debe resolverse en función do suposto dano ou causalidade.
A resolución do problema conducirá á súa colocación, tanto en termos de causalidade como de dano, para concluír, mediante unha análise crítica, ambas propostas, que a aceptación da teoría da perda de oportunidades pode considerarse un dano autónomo.
A teoría da causa adecuada a ser considerada na teoría da perda de oportunidades ten que ser unha teoría da causalidade "probable", baseada no campo das hipóteses, xa que se basea nunha oportunidade perdida.
O agradecimiento coidado e reflexivo de que a oportunidade perdida é "seria" e "real" -que é, que tería todas as posibilidades de chegar a verificar- se non era obvio o que fallou, é fundamental para poder ser recompensado .
Verificaremos que é irrelevante a indemnización da perda de oportunidades prexudicadas á mera existencia dunha conexión causal entre o acto ilícito do axente eo dano final, se non se constata que a probabilidade de obter un resultado favorable sexa real e considerable. Analisaremos a teoria da perda de chance, levantando as questões a emergir do instituto da responsabilidade civil, designadamente, a de saber se a problemática deve ser resolvida em sede de pressuposto do dano ou da causalidade.
A resolução da problemática levará à sua colocação, quer no plano da causalidade, quer no plano do dano, para concluir, através de uma análise crítica, de ambas as propostas, que a aceitação da teoria da perda de chance poderá passar por considerar esta como um dano autónomo.
A teoria da causalidade adequada a considerar na teoria da perda de chance há-de ser uma teoria de causalidade “provável”, baseada no campo das hipóteses, já que fundada numa oportunidade perdida.
A aferição criteriosa e ponderada de que a oportunidade perdida é “séria” e “real”, isto é, de que teria toda a probabilidade de vir a verificar-se não fosse o óbice que a fez fracassar, é fulcral para que seja suscetível de indemnização.
Seremos levados a concluir que é irrelevante para a compensação do dano por perda de chance a simples existência de nexo causal entre o facto ilícito do agente e o dano final, se não se verificar que foi real e considerável a probabilidade de obter um resultado favorável.