Sexualidades des-xeneradas na práctica escénica contemporánea

Abstract

Esta investigación, Sexualidades Des-Xeneradas na práctica escénica contemporánea, enmárcase dentro da análise da representación das sexualidades que cuestionan a heteronorma e os xéneros binarios no medio escénico contemporáneo en territorio español. Preténdese unha achega ás principais ferramentas estéticas e ideolóxicas en que se desenvolve a diversidade sexual nestas prácticas. Buscamos propoñer marcos metodolóxicos e artísticos que axuden a subverter os principios heteronormativos e poñer en relevo artistas e creacións invisibilizadas que den a coñecer outras posibles lecturas escénicas. Axudar á creación de xenealoxías escénicas e artísticas alternativas que poñan en cuestión a historia escénica heterocentrada. Este traballo, estruturarse nun capítulo inicial, Sexualidades Des-Xeneradas, que propón un marco de partida, para continuar desenvolvendo nos capítulos seguintes o cuestionamento da tríada sexo-xénero-sexualidade, centrando a nosa ollada en cada capítulo nun destes aspectos, sendo conscientes de que están interrelacionados, mais tentando afondar en prácticas que inciden nalgún deses aspectos de xeito destacado. A modo de entreacto de cada capítulo, analízase un striptease que denominamos, Striptease de Xénero, peza escénica escollida como nexo temático do capítulo que precede. O segundo capítulo, Travestir o Xénero, aborda de cheo as intervencións no xénero principalmente a través dos Travestismos e ContraXéneros, das accións en torno ás Masculinidades de muller e Prácticas drag king, achegándose a prácticas e mecanismos da masculinidade e cuestionamentos das mascaradas. No capítulo terceiro, Des-Xenerad@s a Escena, desenvolve os contextos da sexualidade como eixo central do discurso artístico, achegándonos ás Prácticas Pospornográficas, tentando bucear nalgunha das diverxencias da Pornoescena Disidente, centrando a ollada nas prácticas máis escénicas como o Pornoterrorismo. O capítulo cuarto, Euforia de Xénero, aborda os tránsitos sexoxénericos e fai un percorrido inicial, Da Disforia á Euforia de Xénero, como unha achega aos marcos sociais e loitas das vivencias trans nos útltimos anos, para adentrarse nas corporalidades en tránsito, facendo un mapeo, dunha Trans-Escena cada vez máis presente e heteroxénea. Rematamos cunha reflexión dos Teatros que importan e facendo un Mutis por el foro, a xeito de peche, nunha reivindicación final das corporalidades e sexualidades que importan tamén no sistema teatral. Acompañamos este mutis cunhas valoracións e puntualizacións finais do proceso de investigación que non deixan de reincidir nas reflexións e escollas que se van facendo ao longo de todo o traballo.